توای ساغر هستی به کامم ننشستی

ندانم که چه بودی ندانم که چه هستی

دربزم من شکسته ای درکام اونشسته ای

نوشی تو بر سنگین دلان زهری به کام خستگان

من همان اشک سردآسمانم نقش دردی به دیوارزمانم

بی سرانجام و بی نام ونشانم چون غباری به جا از کاروانم

تنهاترین تنها منم سرگشته و رسوا منم

آه ای فلک ای آسمان تاکی ستم بر عاشقان

بشو تو فریاد مرا آه ای خدای مهربان

عشق تو خوابی بود وبس نقش سرابی بود وبس

این آمدن این رفتنم رنج و عذابی بود وبس

ای فلک بازی چرخ تو نازم  بی گمان آمدن تا که ببازم

ای دریغا که شد چشم سیاهی قبله گاه منو روی نمازم