دلم چه کودکانه بهانه ی تو را میگیرد

اما تو بزرگانه به دل نگیر

فقط بگو:

کودک است نمی فهمد

مطمئن باش و برو

ضربه ات کاری بود

دل من سخت شکست

و چه بیرحمانه  به من و سادگی ام خندیدی

به من و عشقی پاک

که پر از یاد تو بود

و خیالم می گفت

تا ابد مال تو بود

تو برو. برو تاآسوده

تکه های دل خود را سر هم بند زنم

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست ؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!

اما نه زندگی صحنه ی جنگ است و امید ...

امید به اینکه  بتونی  قله ی قاف را فتح کنی  بجنگی  انقدر پایدار که لشگر تنهایی وسپاه بی کسی رو شکست بدی !!!

با یه قلب  عاشق وبا امید و توکل برو به جنگ زندگی برو قله ی قاف قلب عشقت رو فتح کن و پرچم دلدادگیت رو نصب .

من حرکت کردم  شاید عجیب باشه اما کشتی بی کسی هام با کمک یه جوانمرد تو دریای غم پهلو گرفته

می دونید اونی که خسته از بازی زندگیه اونی که غم رو می شناسه اونی که از سرزمین تند باد های وحشی  سرنوشت اومده  می تونه یه راهنمای خوب باشه یکی که خودش راه رو نشون بده و خودش راه  باشه وهمراه .

یه جوانمرد یه انسان  که بتونه  احساس رو بهت بر گردونه  هر چند که غرور ش شکسته باشه و و احساسش  رو زیر  سم نامهربونی ها لگد مال کرده باشن

من حرکت کردم که عاشق بشم  شاید روزی منم مسافر تقدیر شدم(یا بودم ) یا ناخدای یه کشتی تو دریای غم یا یه عابر تو سرزمین تند باد سرنوشت یا یه رهگذر تو شب مهتابی

اما حالا فقط یه سربازم یه عاشق که می رم قله رو فتح کنم  یه قلب !!!!!!!!

نمی دونم می تونم فتحش کنم یا نه

اگه فتحش کردم قلبم رو توی قله دفن می کنم

می تونم فتحش کنم ؟؟؟؟؟؟؟؟